Tekst: Leendert van der Ent | Fotografie: APM
Tekst: Leendert van der Ent | Fotografie: APM
Dean Westerveld is servicemonteur bij de APM terminal Maasvlakte II, de meest geautomatiseerde en robotiseerde containerterminal in Europa. Hij onderhoudt er diepzeekranen, bargekranen en stackkranen. Hoe kwam hij hier terecht? En hoe is het om er te werken?
“Mijn oudere broer werkte bij de APM I containerterminal”, vertelt Dean Westerveld. “Hij kwam thuis met prachtige verhalen. Dat wilde ik ook! Toen ik vijftien was, liet hij me een dagje meelopen. Ik was meteen verkocht. De ervaring bleef me bij, ook toen ik elders werkervaring opdeed. Ik heb een paar jaar als allround servicemonteur op een camping gewerkt. Daarna werd ik onderhoudsmonteur in een vrieshuis op de Maasvlakte, van waaruit Nederlandse diepvriesfrites naar de rest van de wereld wordt verscheept. Daar leerde ik met de vier elektrische stapelkranen werken. Dat was een mooie ervaring om mee te nemen toen mijn broer me in 2015 vertelde dat APM II personeel zocht. Toen ik solliciteerde, kreeg ik meteen een vast contract. Sindsdien werk ik hier met veel plezier.”
“Ik zat op HAVO/VWO, maar miste een jaar doordat ik mijn been brak. Vervolgens gingen mijn ouders uit elkaar, wat mijn motivatie voor school niet bevorderde. Uiteindelijk kwam ik op de basisberoepsopleiding terecht. Techniekgerelateerde onderwerpen lagen mij goed, dus als vervolg koos ik voor het Scheepvaart- en Transportcollege (STC) in Den Briel. Daar ben ik opgeleid tot allround onderhoudsmonteur op MBO 2-niveau. Je leert er omgaan met de mechanische en elektrotechnische kant van installaties in de procesindustrie.”
“Een typische werkdag bestaat niet. Elke dag is anders”ean Westerveld, servicemonteur APM containerterminal Maasvlakte II
“Een typische werkdag bestaat hier gelukkig niet. Elke dag is anders. Soms gaat de portofoon één keer over tijdens een dienst, soms dertig keer. Als een kraan stilvalt, is het een kwestie van diagnosticeren door de systeemlogs door te nemen en de operator te laten uitleggen wat er is gebeurd. Het kan van alles zijn: ik werk aan mechanica, elektronica, hoogspanning, laagspanning, doe veel veiligheidsgerelateerd werk en werk ook veel met plc’s en software. Veel hardware bouwen en testen we zelf. En op rustige momenten nemen we behalve service ook onderhoud voor onze rekening, zoals remmen afstellen en lagers vervangen. We hebben geen eigen onderhoudsploeg, maar onderhouden de contacten met externe onderhoudsbedrijven. Eén en al afwisseling.”
“Als servicemonteur weet je een beetje van heel veel en word je voortdurend bijgeschoold op alle inhoudelijke vlakken. Daarnaast is veiligheid belangrijk; ik heb recent cursussen valbeveiliging en redden op hoogte gedaan. Je wordt aangemoedigd jezelf door te ontwikkelen. Ik ben bijvoorbeeld een week naar Zweden geweest om het geavanceerde besturingssysteem van de kranen goed te leren kennen.”
“We servicen hier 68 kranen: diepzeekranen, bargekranen voor het beladen van binnenschepen en stackkranen voor het beladen van vrachtwagens. Zes jaar geleden ben ik begonnen met het in bedrijf stellen. Daarbij heb ik geholpen de kinderziektes in de nieuwe technologie op te lossen. Inmiddels ken ik de kranen en hun onderliggende systemen, zoals de spreaders die zichzelf instellen op het oppakken van 20-, 40- of 45-voets containers, van haver tot gort. Daarnaast rijden hier ook nog automatisch geleide voertuigen (AGV’s) rond.
“In de publiciteit kregen de afstandsbestuurde diepzeekranen de meeste aandacht. (Kraanmachinisten bedienen deze kranen vanuit een centrale, red.) Technisch gezien zijn de volledig gerobotiseerde stackkranen eigenlijk interessanter. We merken het verschil duidelijk. Mensen gaan aan het eind van hun dienst foutjes maken, waardoor weleens schade ontstaat. Robotkranen plaatsen containers altijd even voorzichtig. Ze gaan dan ook vrijwel nooit kapot.”
“Bij mechaniek, waarmee ik ook begonnen ben. Maar tegenwoordig is het allemaal niet meer los van elkaar te zien.”
“Elke baan heeft minder leuke kanten. Zelf vind ik het op het rechte pad zetten van AGV’s die hun transpondergeleiding kwijt zijn geraakt, het minst leuk. Dat gebeurt namelijk tijdens de allerslechtste weersomstandigheden met regen of sneeuw. Ach, het hoort erbij. Het mooist is het uitzicht vanaf 80 meter hoogte op een diepzeekraan. Dat is echt machtig. En de afwisseling. Ik kan het niet genoeg benadrukken.” ●
